Bad but Not Bad !

It really hurts na makita mo 'yung mga kaklase mong malapit nang gumrauate habang ikaw ay wala pang nasimulan.

Yeah, i keep on thinking things like that but, i guess this is my destiny and i am going to start all over again.

Oo, maganda nmn ang future ko dito, kaya nga lang parang di ko kaya.. Sguro nga magtatatyaga ako .. naman! Tlagang gagawin ko iyon kapag ako'y nakaauwi na sa amin, I made this decision na umuwi it's because this is the only way na maka uwi ako sa amin at wla nmang problema kasi andoon ang mga kapatid kong handang tumulong sa akin. Itong katawan ko na mismo ang nagsasabing " umuwi na. di mo na kaya" kaya uwi na ako doon.. meju childish but, its true,, and i am already grown up para magdisisyon sa sarili ko.

I admit na 1st sem lang ang tinapos ko sa pagiging 1st year College ko, kasi iyon nga, nag decide na akong umuwi, pero promise nman ng mga kapatid ko na tutulungan nila ako, at syempre, tutulungan ko din ang sarili ko,,. kung sabagay, di nman competition ang pag-aaral eh,, ung ngang iba jan.. may apo na, nag aaral padin.. kaya ., i didn't lose my hope. na balang araw, makakapagtapos din ako. SAna balang araw, matutupad rin ang pangarap ko sa buhay..

Okay, hanggang dito lang muna.. thanks for reading ! babye!